Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Μετανιωμένοι, στα γόνατα


ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ

Ποιος φταίει, λοιπόν;
Ποιος φταίει που το έθνος βρίσκεται σήμερα σε τούτη την εξαθλίωση;
-Φταίει η Κυβέρνηση.
-Όχι, φταίει η προηγούμενη Κυβέρνηση.
-Φταίνε οι πολιτικοί μας.
-Φταίνε οι τραπεζίτες.
-Φταίνε τα διεθνή trust, οι off-shore εταιρείες, η δημοσιονομική πολιτική, το Χρηματιστήριο, οι επιχειρήσεις...
-Φταίνε όλοι τους.

Λάθος, αδελφέ. Δεν φταίνε όλοι τους. Φταίμε όλοι μας. Μπορείς να το πιστέψεις ότι έχεις κι εσύ το μερίδιο της ευθύνης σου σ' αυτό το κατάντημα της χώρας μας; Μπορώ κι εγώ να το παραδεχθώ; Αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα.

Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχθούμε οι Έλληνες ότι φταίξαμε απέναντι στον Θεό. Αμαρτήσαμε. Παρέβημεν το θέλημά Του, τον άγιο Νόμο Του. Πορευθήκαμε «ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν». Αποστατήσαμε από τη Χάρη Του, τη σκέπη και προστασία Του, και είπαμε: «Ωραία· άρα λοιπόν μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τις δεσμεύσεις του Νόμου του Θεού· καταθλιπτικά πράγματα· δεν μας χρειάζονται πια. Εμείς έχουμε τα λεφτά μας, που μάλιστα έχουμε ανακαλύψει τρόπους να τα αποκτούμε και πολύ εύκολα, χωρίς κόπο, χωρίς εργασία. Και μ' αυτά φτειάχνεις τη ζωή σου πολύ ωραία. Διασκεδάζεις, γλεντάς, αποκτάς αγαθά, ό,τι θέλεις, όσο θέλεις...»

Και βέβαια ας μην πούμε ότι αυτά δεν αφορούν εμάς, εμείς δεν ζήσαμε έτσι. Ας ανοίξουμε μόνο τις ντουλάπες μας να δούμε τα ρούχα που κρέμονται στις κρεμάστρες, κι ας ρωτήσουμε ειλικρινά τον εαυτό μας: «Αν είχα τα μισά, δεν θα μπορούσα να ζήσω;» Η απάντηση που θα δώσουμε θα μας δείξει εάν και εμείς δεν βρισκόμαστε στην ίδια νοοτροπία μ' αυτήν που κατά βάσιν απετέλεσε την αιτία του κακού και της γενικής εξαθλιώσεως του έθνους μας σήμερα. Και βέβαια, αν μπορούσα να ζήσω με τα μισά, τότε έχω κι εγώ παραβεί τον λόγο του Θεού που λέει «ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι» (Λουκ. γ' 11). Πώς λοιπόν μπορώ να λέω ότι έζησα σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού;

Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Το δεύτερο είναι να πέσουμε στα γόνατα. Να πέσουμε στα γόνατα, αδελφοί. Εμείς πάλι. Όχι οι άλλοι. Δεν έχει σημασία τι κάνουν οι άλλοι. Σημασία έχει εμείς τι κάνουμε. Κι αν το κάνουμε αυτό όσοι τώρα διαβάζουμε ετούτο το άρθρο, χιλιάδες προσευχές θα αναπεμφθούν στον ουρανό...

Τρεις τους ήταν. Αθώοι μάλιστα. Μέσα στην κάμινο επιπλέον, τιμωρημένοι για την απείθειά τους να μην προσχωρήσουν στην προσκύνηση του ειδώλου και της ύλης. Κι όμως οι Τρεις Παίδες μέσα από την κάμινο του πυρός, της τιμωρίας, του αφανισμού, σήκωσαν μάτια και καρδιές στον ουρανό και προσευχήθηκαν...

Προσευχήθηκαν για το έθνος τους. Σε α' πληθυντικό πρόσωπο. Και τι προσευχή ήταν εκείνη! Λόγια μετανοίας, συντριβής ενώπιον του Θεού. Λόγια εξομολογήσεως. Πόσο, αλήθεια, ταιριαστή προσευχή για το έθνος μας σήμερα!

«Είσαι δίκαιος, Κύριε, Του είπαν. Οι αποφάσεις Σου είναι ορθές, αληθινές, δίκαιες. Και ό,τι επέτρεψες τώρα το έθνος μας να πάθει, την αιχμαλωσία μας δηλαδή σε ανθρώπους άνομους, σκληρούς, βάναυσους, το επέτρεψες πολύ σωστά και δίκαια. Διότι αμαρτήσαμε, Κύριε, Σε εγκαταλείψαμε και απομακρυνθήκαμε από τον Νόμο Σου, δεν υπακούσαμε στις σωτήριες εντολές Σου, ούτε φυλάξαμε με προσοχή όσα μας παρήγγειλες για να ευτυχήσουμε.

-Και τώρα...» Ακολουθεί έκθεση της καταστάσεως του έθνους τους. «Τώρα δεν μπορούμε ούτε το στόμα μας ν' ανοίξουμε, να πούμε μια δικαιολογία, ένα παράπονο. Καταντήσαμε ντροπή και εξευτελισμός, αντικείμενο χλευασμού και καταφρόνιας όλων. "Ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη", είμαστε οι πιο περιφρονημένοι και εξευτελισμένοι σ' όλη τη γη. Κι αυτά όλα για τις αμαρτίες μας».

Κι έπειτα η ταπεινή ικεσία: «Μη μας παραδώσεις σε τέλεια και ολοκληρωτική καταστροφή και μην απομακρύνεις το έλεος και την ευσπλαχνία Σου. Δέξου την ικεσία μας, η οποία βγαίνει μέσα από καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη μπροστά Σου, ειλικρινά μετανιωμένη. Μη μας αποδοκιμάσεις· "μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς", βγάλε μας μέσα από αυτήν την οικτρή κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Κι ας αποβούν όλα αυτά προς δόξαν του ονόματός Σου» (βλ. Δανιήλ γ')

Πόσο, αλήθεια, ταιριαστή προσευχή για το έθνος μας σήμερα!

Δεν είμαστε σε θέση να προκαθορίσουμε τι θα φέρει η αυριανή ημέρα. Καλούμαστε, όμως, αδελφοί, όλοι μας σε συστράτευση προσευχής για το έθνος μας. Είναι πρωτοφανή αυτά που ζούμε. Προσευχή! Την προσευχή των Τριών Παίδων, αυτή να λέμε καθημερινά. Και με την ψυχική διάθεση των Τριών. Με συντριβή, μετάνοια, ταπείνωση. Ακόμη πιο καλά, να τη συνοδεύουμε και με κάποια στέρηση, κακοπάθεια σωματική: Νηστεία, μετάνοιες, αγρυπνία, ελεημοσύνη... «Ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ» σαν τους Νινευΐτες.

Ένας σεισμός να προκληθεί. Σεισμός προσευχής να κλονίσει τα ουράνια, βοή ισχυρή να ανεβεί στα «ώτα Κυρίου Σαβαώθ». Και τότε μπορούμε να ελπίζουμε. Είναι φιλάγαθος Εκείνος, μακρόθυμος και ελεήμων, και δεν θα μας αφήσει «εις τέλος». Για δέκα δεν θα άφηνε τα Σόδομα...


Δεν θα βρει δέκα μετανιωμένους και προσευχομένους μέσα στην Ελλάδα;

 περιοδ. Ο Σωτήρ, τεύχ. 2007, Σεπτέμβριος 2010, σ. 377-8

-----+-----

Προσευχή Αζαρίου

24 Οὕτως οὖν προσηύξατο Ανανίας καὶ Αζαρίας καὶ Μισαήλ καὶ ὕμνησαν τῷ κυρίῳ, ὅτε αὐτοὺς ὁ βασιλεὺς προσέταξεν ἐμβληθῆναι εἰς τὴν κάμινον. 25 στὰς δὲ Αζαριας προσηύξατο οὕτως καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐξωμολογεῖτο τῷ κυρίῳ ἅμα τοῖς συνεταίροις αὐτοῦ ἐν μέσῳ τῷ πυρὶ ὑποκαιομένης τῆς καμίνου ὑπὸ τῶν Χαλδαίων σφόδρα καὶ εἶπαν·

26 Εὐλογητὸς εἶ, κύριε ὁ θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας, 27 ὅτι δίκαιος εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου ἀληθινά, καὶ αἱ ὁδοί σου εὐθεῖαι, καὶ πᾶσαι αἱ κρίσεις σου ἀληθιναί, 28 καὶ κρίματα ἀληθείας ἐποίησας κατὰ πάντα, ἃ ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν σου τὴν ἁγίαν τὴν τῶν πατέρων ἡμῶν Ιερουσαλημ, διότι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐποίησας πάντα ταῦτα διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. 29 ὅτι ἡμάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου σου οὐχ ὑπηκούσαμεν 30 οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται. 31 καὶ νῦν πάντα, ὅσα ἡμῖν ἐπήγαγες, καὶ πάντα, ὅσα ἐποί ησας ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας 32 καὶ παρέδωκας ἡμᾶς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν ἡμῶν ἀνόμων καὶ ἐχθίστων ἀποστατῶν καὶ βασιλεῖ ἀδίκῳ καὶ πονηροτάτῳ παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν. 33 καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα, αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἐγενήθη τοῖς δούλοις σου καὶ τοῖς σε βομένοις σε. 34 μὴ παραδῷς ἡμᾶς εἰς τέλος διὰ τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ διασκεδάσῃς σου τὴν διαθήκην 35 καὶ μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ’ ἡμῶν διὰ Αβρααμ τὸν ἠγαπημένον ὑπὸ σοῦ καὶ διὰ Ισαακ τὸν δοῦλόν σου καὶ Ισραηλ τὸν ἅγιόν σου, 36 ὡς ἐλάλησας πρὸς αὐτοὺς λέγων πληθῦναι τὸ σπέρμα αὐτῶν ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης. 37 ὅτι, δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καί ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰς ἁμαρ τίας ἡμῶν, 38 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης οὐδὲ ἡγούμενος οὐδὲ ὁλοκαύτωσις οὐδὲ θυσία οὐδὲ προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα οὐδὲ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεος· 39 ἀλλ’ ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι τεταπεινωμένῳ προσδεχθείημεν ὡς ἐν ὁλοκαυτώμασι κριῶν καὶ ταύρων καὶ ὡς ἐν μυριάσιν ἀρνῶν πιόνων· 40 οὕτω γενέσθω ἡμῶν ἡ θυσία ἐνώπιόν σου σήμερον καὶ ἐξιλάσαι ὄπισθέν σου, ὅτι οὐκ ἔστιν αἰσχύνη τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ σοί, καὶ τελειώσαι ὄπισθέν σου. 41 καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου, μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, 42 ἀλλὰ ποίησον μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου 43 καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, κύριε. 44 καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις σου κακὰ καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας, καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν συντριβείη· 45 γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ μόνος κύριος ὁ θεὸς καὶ ἔνδοξος ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην.

46 Καὶ οὐ διέλιπον οἱ ἐμβάλλοντες αὐτοὺς ὑπηρέται τοῦ βασιλέως καίοντες τὴν κάμινον. καὶ ἡνίκα ἐνεβάλοσαν τοὺς τρεῖς εἰς ἅπαξ εἰς τὴν κάμινον, καὶ ἡ κάμινος ἦν διάπυρος κατὰ τὴν θερμασίαν αὐτῆς ἑπταπλασίως, καὶ ὅτε αὐτοὺς ἐνεβάλοσαν, οἱ μὲν ἐμβάλλοντες αὐτοὺς ἦσαν ὑπεράνω αὐτῶν, οἱ δὲ ὑπέκαιον ὑποκάτωθεν αὐτῶν νάφθαν καὶ στιππύον καὶ πίσσαν καὶ κληματίδα. 47 καὶ διεχεῖτο ἡ φλὸξ ἐπάνω τῆς καμίνου ἐπὶ πήχεις τεσσαράκοντα ἐννέα 48 καὶ διεξώδευσε καὶ ἐνεπύρισεν οὓς εὗρε περὶ τὴν κάμινον τῶν Χαλδαίων. 49 ἄγγελος δὲ κυρίου συγκατέβη ἅμα τοῖς περὶ τὸν Αζαριαν εἰς τὴν κάμινον καὶ ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς ἐκ τῆς καμίνου 50 καὶ ἐποίησε τὸ μέσον τῆς καμίνου ὡσεὶ πνεῦμα δρόσου διασυρίζον, καὶ οὐχ ἥψατο αὐτῶν καθόλου τὸ πῦρ καὶ οὐκ ἐλύπησε καὶ οὐ παρηνώχλησεν αὐτούς.

Δανιήλ γ' 24-50

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...