«Στενή και τεθλιμμένη οδός» του κα' αιώνα

Ἀστακομακαροναδονηστεύουμε,

Χριστέ μου,

ἀραχτοξαπλωπροσευχόμαστε.

ἐργοτεχνοθαυμάζουμε τὸ κάλλος

τῆς εἰκόνος Σου,

τουριστομοναστηροπροσκυνοῦμε,

ἀνοιχτοσφιξοχέρικα πενταροδεκαροελεοῦμε,

τσιγαροφραπεδοθεολογοῦμε,

πονηροματοκλεινοηθικολογοῦμε,

μεταξορασοασκητεύουμε,

σοουμπιζιερατεύουμε,

σατραποπασαδαρχιερατεύουμε,

ἱεροεξεταστικοκηρύττουμε,

κινητοτηλεφωνοδιαποιμαίνουμε,

ἐν διαδικτύῳ θαλαττεύομε,

ἐν τηλοψίᾳ ἄρρητα κάλλη

μυδριοφθάλμως ἐξετάζοντες

τὸν νοῦν μας νεονηπτικώτατα τηροῦμε!

Ὅλα, ὅλα τὰ κάνουμε d’ accord,

μεταπατερικῶς, κατὰ πὼς πρέπει!

Γιατί καθυστερεῖς, λοιπόν,

τὸν ἀποκείμενον τῆς δόξης στέφανον,

τὸν ἀμαράντινον,

σ’ ἐμᾶς τοὺς στενοδίτας Σου

ἀγωνιστὰς νὰ ἀποδώσῃς;;;

Pourquoi???

Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ, Πειραιάς, 16/6/2010

Αποδελτίωση: παραΘέματα λόγου (17/6/2010)