Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Το διαβατήριο των δοκιμασιών


Γιά νά πάη κανείς στόν γλυκό Παράδεισο, πρέπει νά φάη πολλά πικρά ἐδῶ, νά
ἔχη τό διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στό χέρι.

Οἱ σταυροί τῶν δοκιμασιῶν
Ὁ Καλός Θεός οἰκονομάει γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρό ἀνάλογο μέ τήν ἀντοχή του, ὄχι γιά νά βασανιστῆ, ἀλλά γιά νά ἀνεβῆ ἀπό τόν σταυρό στόν Οὐρανό, γιατί στήν οὐσία ὁ σταυρός εἶναι σκάλα πρός τόν Οὐρανό. Ἄν καταλάβουμε τί θησαυρό ἀποταμιεύουμε ἀπό τόν πόνο τῶν δοκιμασιῶν, δέν θά γογγύζουμε, ἀλλά θά δοξολογοῦμε τόν Θεό σηκώνοντας τό σταυρουδάκι πού μᾶς χάρισε, ὅποτε καί σέ τούτη τήν ζωή θά χαιρώμαστε, καί στήν ἄλλη θά ἔχουμε νά λάβουμε καί σύνταξη καί «ἐφάπαξ». Ὁ Θεός μᾶς ἔχει ἐξασφαλισμένα κτήματα ἐκεῖ στόν Οὐρανό. Ὅταν ὅμως ζητοῦμε νά μᾶς ἀπαλλάξη ἀπό μιά δοκιμασία, δίνει αὐτά τά κτήματα σέ ἄλλους καί τά χάνουμε. Ἐνῶ, ἄν κάνουμε ὑπομονή, θά μᾶς δώση καί τόκο.

Εἶναι μακάριος αὐτός πού βασανίζεται ἐδῶ, γιατί, ὅσο πιό πολύ παιδεύεται σ’ αὐτήν τήν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιά τήν ἄλλη, ἐπειδή ἐξοφλᾶ ἁμαρτίες. Οἱ σταυροί τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀνώτεροι ἀπό τά «τάλαντα», ἀπό τά χαρίσματα, πού μᾶς δίνει ὁ Θεός. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος πού ἔχει ὄχι ἕναν σταυρό ἀλλά πέντε. Μιά ταλαιπωρία ἤ ἕνας θάνατος μαρτυρικός εἶναι καί καθαρός μισθός. Γι’ αὐτό σέ κάθε δοκιμασία νά λέμε:
«Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατί αὐτό χρειαζόταν γιά τήν σωτηρία μου».

Οἱ δοκιμασίες βοηθοῦν νά συνέλθουν οἱ ἄνθρωποι
Πρίν ἐπιτρέψη ὁ Θεός νά ἔρθη μία δοκιμασία, ἐργάστηκε μέ καλό τρόπο, ἀλλά δέν τόν καταλάβαιναν, γι’ αὐτό μετά ἐπέτρεψε τήν δοκιμασία. Βλέπετε, καί ὅταν ἕνα παιδί εἶναι ἀνάποδο, στήν ἀρχή ὁ πατέρας του τό παίρνει μέ τό καλό, τοῦ κάνει τά χατίρια, ἀλλά, ὅταν ἐκεῖνο δέν ἀλλάζη, τότε τοῦ φέρεται αὐστηρά, γιά νά διορθωθῆ. Ἔτσι καί ὁ Θεός μερικές φορές, ὅταν κάποιος δέν καταλαβαίνη μέ τό καλό, τοῦ δίνει μία δοκιμασία, γιά νά συνέλθη. Ἄν δέν ὑπῆρχε λίγος πόνος, ἀρρώστιες κ.λπ., θά γίνονταν θηρία οἱ ἄνθρωποι· δέν θά πλησίαζαν καθόλου στόν Θεό.

Ἡ ζωή αὐτή εἶναι ψεύτικη καί σύντομη· λίγα εἶναι τά χρόνια της. Καί εὐτυχῶς πού εἶναι λίγα, γιατί
γρήγορα θά περάσουν οἱ πίκρες, οἱ ὁποῖες θά θεραπεύσουν τίς ψυχές μας σάν τά πικροφάρμακα. Βλέπεις, οἱ γιατροί, ἐνῶ οἱ καημένοι οἱ ἄρρωστοι πονοῦν, τούς δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί μέ τό πικρό θά γίνουν καλά, ὄχι μέ τό γλυκό. Θέλω νά πῶ ὅτι καί ἡ ὑγεία ἀπό τό πικρό βγαίνει, καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ἀπό τό πικρό βγαίνει.


Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ': Οικογενειακή Ζωή, έκδ. Ι.Ησ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σ. 191 κ.εξ
Αποδελτίωση: περιοδ. Παρέμβαση Εκκλησιαστική, τεύχ. 15ο, Απρίλιος-Ιούνιος 2011, έκδ. Ι.Αρχιεπισκοπής Κύπρου, σ. 94-95

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Υπέροχη και διαρκής δυνατότητα

Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὑπάρχει μιὰ ὑπέροχη καὶ καταπληκτικὴ δυνατότητα. Ὁ μικρὸς καὶ ἀδύνατος καὶ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μιλάει στὸν ἄπειρο καὶ παντοδύναμο καὶ πανάγαθο Θεό! Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ προσεύχεται!

Γνωρίζουμε πόση δύναμη καὶ χάρη, πόση παρηγοριὰ καὶ ἐλπίδα μπορεῖ νὰ δώσει στὴν ψυχή μας μιὰ θερμὴ καὶ μὲ πίστη προσευχή. Γνωρίζουμε πόσο φῶς μπορεῖ νὰ ρίξει μέσα μας καὶ νὰ διαλύσει ὅλα τὰ σκοτάδια μιὰ ζωντανὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Κύριο. Γινόμαστε νέοι ἄνθρωποι, ξαναγεννιόμαστε, ξεκινοῦμε μὲ καινούργιες δυνάμεις τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας μετὰ ἀπὸ μιὰ συνομιλία μὲ τὸν Θεό.

«Ἀγρυπνεῖτε ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι», μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος (Λουκ. κα΄ 36). Νὰ εἶστε ἄγρυπνοι, νὰ προσεύχεστε καὶ νὰ παρακαλεῖτε κάθε ὥρα καὶ στιγμὴ τὸν Θεό. «Τῇ προσευxῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ», συμβουλεύει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Κολασ. δ΄ 2). Νὰ καταγίνεστε ἀκούραστα μὲ τὴν προσευχή. Νὰ ἀγρυπνεῖτε σ’ αὐτὴ καὶ νὰ τὴ συνοδεύετε μὲ εὐχαριστία στὸν Θεό.

Ἀλλὰ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιδίδεται συνεχῶς κάποιος στὴν προσευχή, πῶς μπορεῖ νὰ προσεύχεται κάθε ὥρα καὶ στιγμή, νὰ εἶναι «ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενος»; Αὐτὴ ἡ ὑπέροχη δυνατότητα τῆς
προσευχῆς πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως μιὰ διαρκὴς δυνατότητα; Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βρισκόμαστε πάντοτε στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, ὅπου τελοῦνται οἱ ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ προσφέρονται οἱ προσευχὲς ἀπ’ ὅλους μαζὶ τοὺς πιστούς. Οὔτε μποροῦμε νὰ στεκόμαστε πάντοτε μπροστὰ
στὸ εἰκονοστάσι τοῦ σπιτιοῦ μας καὶ νὰ ἀπευθύνουμε στὸν Θεὸ τὶς ἀτομικές μας προσευχὲς ἢ ὅλη μαζὶ ἡ οἰκογένεια τὶς κοινὲς προσευχές της. Ἔχουμε τόσες ἄλλες ἀπαραίτητες ἀπασχολήσεις καὶ ὑποχρεώσεις, ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἀσχολούμαστε διαρκῶς μὲ τὴν προσευχή. Πῶς λοιπὸν ἡ προσευχὴ μπορεῖ νὰ γίνεται συνεχῶς;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λύνει τὸ πρόβλημα.

Ὅπου καὶ ἂν εἶσαι, λέγει, μπορεῖς νὰ στήσεις τὸ βωμὸ τῆς προσευχῆς, «προαίρεσιν νήφουσαν ἐπιδειξάμενος μόνον», μόνο ἂν δείξεις ἄγρυπνη διάθεση. Καθόλου τότε δὲν σὲ ἐμποδίζει ὁ τόπος καὶ ὁ καιρός. Ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν γονατίσεις, καὶ ἂν δὲν κτυπήσεις τὸ στῆθος καὶ δὲν ὑψώσεις
τὰ χέρια στὸν οὐρανό, «διάνοιαν δὲ μόνον ἐπιδείξῃς θερμήν», μόνο νὰ εἶναι θερμὴ ἡ καρδιά σου, «τὸ πᾶν ἀπήρτισας τῆς εὐχῆς», ἔκαμες προσευχή, κανονικὴ καὶ
πλήρη προσευχή.

Στὴ συνέχεια ὁ ἱερὸς Πατὴρ μᾶς δίνει ἁπλὰ παραδείγματα ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῆς ἐποχῆς του, ποὺ μποροῦν νὰ βροῦν ἀνάλογη ἐφαρμογὴ καὶ στὴ δική μας ἐποχή: Μπορεῖ μιὰ γυναίκα ποὺ δουλεύει στὸν ἀργαλειό, λέγει, νὰ ἀναβλέπει μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς στὸν οὐρανὸ καὶ μὲ θέρμη νὰ καλεῖ τὸν Θεό. Μπορεῖ κάποιος στὴν ἀγορὰ νὰ βρίσκεται καὶ «καθ’ ἑαυτὸν βαδίζων εὐχὰς ποιεῖσθαι ἐκτενεῖς». Νὰ περπατάει ἀνάμεσα στὸ πλῆθος τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ μέσα του νὰ προσεύχεται μὲ πόθο πολύ. Καὶ ἄλλος νὰ κάθεται στὸ ἐργαστήριό του καὶ νὰ ράβει δέρματα, συγχρόνως ὅμως νὰ στρέφει τὴν ψυχή του καὶ νὰ τὴν προσφέρει στὸν Θεό. Ἄλλος πάλι μπορεῖ νὰ εἶναι δοῦλος καὶ νὰ ψωνίζει, νὰ τρέχει στὶς διάφορες διακονίες του, νὰ δουλεύει στὸ μαγειρεῖο, συγχρόνως δὲ νὰ κάνει προσευχὴ «ἐκτενῆ καὶ διεγηγερμένην», μεγάλη, ζωντανὴ καὶ θερμὴ προσευχή. «Οὐκ ἐπαισχύνεται τόπον ὁ Θεός· ἓν ζητεῖ μόνον, διάνοιαν θερμὴν καὶ ψυχὴν σωφρονοῦσαν». Δὲν ντροπιάζεται ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν τόπο· ἕνα ζητάει μόνο, διάνοια ποὺ νὰ στρέφεται μὲ πόθο σ’ Αὐτὸν καὶ ψυχὴ ποὺ νὰ σωφρονεῖ.

Προκειμένου δὲ νὰ μᾶς διδάξει ὅτι δὲν ἔχει τόση σημασία ἡ στάση καὶ ὁ τόπος καὶ ὁ χρόνος ἀλλὰ τὸ φρόνημα, παρουσιάζει τὸν ἀπόστολο Παῦλο νὰ βρίσκεται ὄχι ὀρθὸς ἀλλὰ ὕπτιος στὸ δεσμωτήριο τῶν Φιλίππων, διότι ἦταν δεμένος στὸ βασανιστικὸ ὄργανο ποὺ λεγόταν «ξύλο», καὶ ἐκεῖ νὰ προσεύχεται μὲ τέτοια πίστη, ὥστε νὰ γίνεται σεισμός, νὰ σαλεύονται τὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου καὶ νὰ ὁδηγεῖται στὴν πίστη ὁ δεσμοφύλακας. Καὶ δὲν συμβαίνουν αὐτὰ μόνο σὲ ἄνδρες ἁγίους καὶ μεγάλους, προσθέτει ὁ ἱερὸς Πατήρ, ἀλλὰ καὶ σὲ πονηρούς. Διότι ὁ ληστὴς δὲν στάθηκε μέσα σὲ κάποιον εὐκτήριο οἶκο, οὔτε γονάτισε, ἀλλὰ πάνω στὸ σταυρὸ προσηλωμένος, μὲ λίγα λόγια κέρδισε τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἄλλος σὲ βόρβορο καὶ σὲ λάκκο, ὅπως ὁ προφήτης Ἱερεμίας, ἄλλος σὲ λάκκο καὶ ἀνάμεσα στὰ θηρία, ὅπως ὁ προφήτης Δανιήλ, ἄλλος μέσα στὴν κοιλιὰ τοῦ κήτους, ὅπως ὁ προφήτης Ἰωνᾶς, παρακάλεσαν τὸν Θεό, καὶ γλύτωσαν ἀπὸ τὸν κίνδυνο, «καὶ τὴν ἄνωθεν εὔνοιαν ἐπεσπάσαντο», εἵλκυσαν τὴ χάρη, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ.

Ὁπωσδήποτε θὰ τρέχουμε μὲ κάθε εὐκαιρία στοὺς ναούς μας γιὰ τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες. Θὰ προσευχόμαστε καὶ στὸ σπίτι μας καὶ μόνοι μας στὸ δωμάτιό μας θὰ γονατίζουμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ὑψώνουμε τὰ χέρια μας μὲ πίστη σ’ Αὐτόν. Ἀλλὰ καὶ ὅταν δὲν ἔχουμε τὴν ἄνεση νὰ προσευχηθοῦμε μὲ τοὺς συνήθεις αὐτοὺς τρόπους, τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει τὴν προσευχή μας. Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει διάθεση καθαρή, πόθος θερμός, ἀγάπη στὸν Θεό, νοῦς ποὺ νὰ ξεκολλάει εὔκολα ἀπὸ τὴ γῆ καὶ νὰ στρέφεται στὸν οὐρανό. Κάθε τόπος τότε, κάθε ὥρα μπορεῖ νὰ γίνεται τόπος καὶ ὥρα προσευχῆς, ὥστε «καὶ τὸν καιρὸν τὸν τῆς νυκτὸς καὶ τὸν τῆς ἡμέρας, καὶ τὸν τῆς ἐργασίας καιρὸν ἐν εὐχαῖς καὶ δεήσεσι» νὰ διερχόμαστε· καὶ πολλὴ χάρη καὶ ἀνέκφραστη χαρὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μας μ’ Αὐτὸν ποὺ εἶναι «ἡ ὄντως ἀληθινὴ εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίασις» ἐκείνων οἱ ὁποῖοι Τὸν πιστεύουν καὶ Τὸν λατρεύουν καὶ Τὸν προσκυνοῦν.


περ. Ο Σωτήρ, τεύχ. 2025, 15 Ιουνίου 2011, εκδ. Σωτήρος σ. 265-266

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ένας άνθρωπος στην οδό της ευλογίας



Ήταν κάποτε ένας μορφωμένος άνδρας που επί οκτώ χρόνια παρακαλούσε το Θεό να του στείλει έναν άνθρωπο να τον διδάξει την αλήθεια. 

Και κάποτε που ένιωσε αυτήν την επιθυμία πολύ έντονη, άκουσε τη φωνή του Θεού να του λέει:
«Πήγαινε στην εκκλησία, κι εκεί θα βρεις έναν άνθρωπο που θα σου δείξει την οδό της ευλογίας.» 

Πήγε εκεί, και βρήκε έναν φτωχό, ξυπόλυτο, με πόδια γεμάτα πληγές και σκόνη, και όλα του τα ρούχα δεν άξιζαν ούτε δυό δεκάρες. Τον χαιρέτησε, και του είπε: «Είθε ο Θεός να σου δώσει καλή ημέρα!»
Κι ο άλλος απάντησε: «Ποτέ δεν μου έδωσε κακή ημέρα.»
-Είθε ο Θεός να σου δώσει καλή τύχη!
-Πάντα έχω καλή τύχη.
-Είθε να σε κάνει ο Θεός ευτυχισμένο! Μα γιατί απαντάς έτσι;
-Ποτέ δεν είμαι δυστυχισμένος.

-Σε παρακαλώ, εξήγησέ το μου αυτό, γιατί δεν το καταλαβαίνω.
-Μετά χαράς, αποκρίθηκε ο φτωχός.

«Μου ευχήθηκες να έχω καλή ημέρα. Όλες μου οι ημέρες είναι καλές: γιατί αν πεινάω, δοξάζω τον Θεό. Αν έχει παγωνιά, χαλάζι, χιόνι, βροχή, αν ο καιρός είναι καλός ή κακός, πάντα δοξάζω τον Θεό. Είμαι άθλιος και περιφρονημένος, αλλά δοξάζω τον Θεό, κι έτσι πάντα η ημέρα μου είναι καλή.

Μου ευχήθηκες να μου δώσει ο Θεός καλή τύχη. Αλλά ποτέ δεν έχω κακή τύχη, γιατί ξέρω πώς να ζω με τον Θεό, και ξέρω πως αυτό που κάνει είναι το καλύτερο. Και ό,τι ο Θεός δίνει ή επιτρέπει για μένα, καλό ή κακό, το παίρνω με χαρά από τον Θεό, σαν το καλύτερο που μπορεί να γίνει, κι έτσι ποτέ δεν έχω κακή τύχη.

Μου ευχήθηκες να με κάνει ο Θεός ευτυχισμένο. Μα ποτέ δεν είμαι δυστυχισμένος. Γιατί η μόνη μου επιθυμία είναι να ζω μέσα στο θέλημα του Θεού, κι έχω τόσο απόλυτα παραδοθεί στο θέλημα του Θεού, ώστε θέλω αυτό που θέλει Εκείνος.»

«Αλλά αν ο Θεός θελήσει να σε ρίξει στην κόλαση,» ρώτησε ο μορφωμένος, «τι θα κάνεις τότε;»
«Να με ρίξει στην κόλαση; Η αγαθότητά Του δεν θα το επιτρέψει. Αλλά ακόμα κι αν το κάνει, θα Τον αγκαλιάσω με τα δυό μου χέρια. Το ένα μου χέρι, που είναι η Ταπεινότητα, θα αγκαλιάσει την ανθρώπινη φύση Του, και το άλλο μου χέρι, η Αγάπη, θα αγκαλιάσει τη θεία φύση Του, τόσο σφιχτά, που θα πρέπει να έρθει κι Αυτός στην κόλαση μαζί μου.

Γιατί καλύτερα να είμαι στην κόλαση με το Θεό, παρά στον παράδεισο χωρίς Εκείνον.»

Τότε ο Διδάσκαλος κατάλαβε ότι η αληθινή παραίτηση με την άκρα ταπεινότητα είναι η συντομότερη οδός προς το Θεό...

Και τον ρώτησε: «Τι άνθρωπος είσαι συ;»
-Είμαι βασιλιάς.
-Πού είναι το βασίλειό σου;
-Η ψυχή μου είναι το βασίλειό μου, γιατί είμαι απόλυτα κύριος των εξωτερικών και εσωτερικών μου αισθήσεων, ώστε όλες οι επιθυμίες και οι δυνάμεις της ψυχής μου βρίσκονται σε πλήρη υποταγή, και αυτό το βασίλειο είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε βασίλειο επί της γης.
-Τι σε οδήγησε σε αυτή την τελειότητα;
-Η σιωπή μου, οι υψηλές μου σκέψεις, και η ένωσή μου με το Θεό. Γιατί δεν μπορούσα να αναπαυθώ σε κάτι λιγότερο από τον Θεό. Τώρα έχω βρει το Θεό, και στο Θεό έχω βρει αιώνια ανάπαυση και ειρήνη.»


Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Το Άγιο Πνεύμα ζει μέσα μας!


Αξιοθαύμαστο έργο! Ο Κύριος μου παρήγγειλε να κρατώ τον νου μου στην κόλαση και να μην απελπίζομαι. Τόσο κοντά μας είναι Αυτός: «Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί έως της συντελείας του αιώνος»∙ και αλλού πάλι: «Επικαλέσαι Με εν ημέρα θλίψεως και εξελούμαι σε και δοξάσεις Με» (Ματθ. κη΄ 20, Ψαλμ. μθ΄ 15)

Όταν εγγίζει την ψυχή ο Κύριος, τότε αυτή ανανεώνεται ολόκληρη. Αυτό, όμως, το αντιλαμβάνονται μόνο όσοι το γνώρισαν εκ πείρας, γιατί χωρίς το Άγιο Πνεύμα είναι αδύνατη η γνώση των ουρανίων. Αυτό το Πνεύμα δόθηκε στη γη από τον Κύριο.

Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει τη χαρά να γνωρίζεις τον Κύριο και να ορμάς προς Αυτόν ακόρεστα νύχτα και ημέρα; Ω, πόσο μακάριοι είμαστε εμείς οι Χριστιανοί! Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πιο πολύτιμο από τη γνώση του Θεού και τίποτε χειρότερο από το να μην Τον γνωρίζεις. Μακάριος, όμως, κι εκείνος που, μολονότι δεν γνωρίζει, ωστόσο πιστεύει.
Άρχισα να κάνω όπως με δίδαξε ο Κύριος και η καρδιά μου γλυκάθηκε από την ανάπαυση στον Θεό∙ και τώρα ζητώ ημέρα και νύχτα από τον Θεό την κατά Χριστόν ταπείνωση.

Ω, αυτή η κατά Χριστόν ταπείνωση!
Σε γνωρίζω, αλλά δεν μπορώ να σε αποκτήσω!

Σε γνωρίζω με τη χάρη του Θεού, μα δεν μπορώ να σε περιγράψω.

Σε αναζητώ σαν πολύτιμο, λαμπρό μαργαρίτη.

Εσύ είσαι ευχάριστη για την ψυχή και γλυκύτερη από όλον τον κόσμο.
Σε γνώρισα εκ πείρας.

Και μην απορείτε γι’ αυτό.

Το Άγιο Πνεύμα ζει μέσα μας και μας φωτίζει.


Ω, Πνεύμα Άγιο!
Εσύ μας αποκαλύπτεις τη γνώση του Θεού.

Εσύ μας δίνεις τη δύναμη να αγαπούμε τον Κύριο.

Εσύ μας εμπνέεις τις θείες σκέψεις.

Εσύ μας χαρίζεις το δώρο του λόγου.

Εσύ μας κάνεις ικανούς για τη δοξολογία.

Εσύ μας γεμίζεις χαρά και αγαλλίαση.

Εσύ μας ενισχύεις στον αγώνα κατά των εχθρών.


Αρχιμ. Σωφρόνιος (Σαχάρωφ), Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, εκδ. Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ, Αγγλία, σ. 517-18.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Aγάπη, τίποτε άλλο!


- Αδελφή μου, ποιος είναι ο προορισμός του Ανθρώπου;

- Ο προορισμός του Ανθρώπου;…. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους». Ο προορισμός πάλι είναι η Αγάπη. Τίποτε άλλο. Μην κάνεις τίποτε άλλοΑλλά τι θα πει Αγάπη; Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο, να παύεις να υπάρχεις εσύ, πραγματικά, ως οντότητα, και να μπεις μεσ’ την ψυχή του. Μα είναι κακοποιός… Μα είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις… Θα μπεις! Γιατί έχει κι αυτός μέσα του την Πνοή του Θεού, τον Σπινθήρα του Χριστού. Και έχει μια καρδιά που χτυπά σαν τη δική σου. Μ’ άλλα λόγια, εσύ ο ίδιος αντικατοπτρίζεσαι μέσα του. Αν δεν το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άλλο. Και τι ωφελεί να αγαπούμε μόνο τον Θεό με τα χέρια ψηλά προς τον Κύριο, καθέτως, και να μην τ’ ανοίξουμε και οριζοντίως, να πάρουμε όλη την Ανθρωπότητα, εάν είναι δυνατόν, και να γίνει έτσι το σώμα μας το σημείο του Σταυρού;

- …Το σημείο του Σταυρού… Πιάνει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και μέσα σ’ αυτά, κλείνει όλο τον κόσμο.

- Και ξέρετε μαζί μ’ αυτά τι κλείνει; Τη μεγαλύτερη ευδαιμονία, γαλήνη, ειρήνη, πραότητα. Έλεος και Αγάπη Θεού μεσ’ την καρδιά μας.

- Δηλαδή, η δική σας αρχή ποια είναι;

- Δεν είναι δική μου. Είναι αυτό που είπε ο Άγιος Αυγουστίνος: «Αγάπα και κάνε ό,τι θέλεις» γιατί άμα αγαπάς, δεν μπορείς να κάνεις κακό!



Γερόντισσα Γαβριηλία, Η ασκητική της αγάπης, εκδ. Τάλαντο, σ. 66


Υ/γ. Από καρδιάς σ' ευχαριστώ, για το υπέροχο αυτό ταξίδι στην «Αγάπη» μας!

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Η ρίζα της αγάπης



Αν σιωπάς, 
να σιωπάς από αγάπη. 

Αν μιλάς, 
να μιλάς από αγάπη. 

Αν διορθώνεις κάποιον, 
να τον διορθώνεις από αγάπη. 

Αν συγχωρείς, 
να συγχωρείς από αγάπη. 

Στο βάθος της καρδιάς σου να έχεις τη ρίζα της αγάπης. 
Από μια τέτοια ρίζα, μόνο καλό μπορεί να προέλθει. 

Αγάπα τον Θεό, και κάνε ό,τι θέλεις.


Ιερός Αυγουστίνος


Υ/γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ 
-σε σένα για το υπέροχο ταξίδι, τη συμπόρευση, τις ανηφόρες και τα ξέφωτα που βαδίσαμε αυτόν τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του ιστολογίου μας
-σε όλους εσάς τους αθόρυβους αναγνώστες μας που περάσατε από την «Αγάπη» μας, με την ευχή το υλικό της να είναι πάντοτε μια αφορμή για πνευματικό αγώνα! 
Ο Θεός μαζί σας 

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Αρχιερατική προσευχή: ἵνα ὦσιν ἓν


Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε·
Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ, καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς. ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου, καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου. οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ' ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ. ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰσὶν καθὼς ἐγὼ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰμὶ. ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι. καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον· καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ. Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. Πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας, καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγὼ ἐν αὐτοῖς.


Πηγή: Κατά Ιωάννην ιζ' 1-26

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Ο δεκάλογος των συζύγων


  1. Μην κάνετε τον δάσκαλο στον ή στη σύντροφό σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε.
  2. Ο γάμος είναι μια διαρκής, αλλά ωραία περιπέτεια που βοηθάει ν' ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίζουμε καλύτερα τον Θεό.
  3. Τον σύντροφό μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. - Η Οικογένεια είναι παλαίστρα και γυμναστήριο.
  4. Προσπαθείστε να καταλάβετε τον ή τη σύζυγό σας. Μη λησμονείτε ότι ο άνδρας σκέφτεται με τη λογική και η γυναίκα με την καρδιά. 
  5. Μην προσπαθείτε να επιβάλλετε τη γνώμη σας και να διορθώσετε τον ή τη σύντροφό σας. Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας. - Η αγάπη ζει με την αρμονία των αντιθέσεων.
  6. Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζονται νικηφόρα, όλες οι δυσκολίες της ζωής.
  7. Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός. Δεν μας σώζει η επίθεση κατά του συντρόφου μας, αλλά εκείνη κατά του εγώ μας.
  8. Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας, είναι να αγαπάει ο πατέρας τη μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους.
  9. Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.
  10. Ο Γάμος είναι «Μυστήριο Μέγα» που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με τη Θεία Λειτουργία και τα Μυστήριά της.

Πηγή: φυλλάδιο εκδοθέν στο Άγιο Όρος
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...